Van diagnose tot begrafenis
De Australische fotograaf Angelo Merendino gaat viraal met
een aangrijpende doch prachtige serie zwart-wit foto’s van zijn vrouw Jennifer
en haar vier jaar lange strijd tegen borstkanker: van diagnose tot begrafenis.
Een vereeuwiging van haar moed en hun onvoorwaardelijke liefde voor elkaar.
To honor my late wife Jennifer, who passed at the age of 40 from metastatic breast cancer, I have started The Love You Share, a non-profit organization whose mission is to provide financial assistance to women in need while they are receiving treatment for breast cancer. Fifty percent of the net profits from sales of my book will be donated to The Love You Share. I cannot think of a better way to honor Jennifer's legacy than by helping others.
Angelo Merendino
---------------------------------------------------------------------------
Waarom heeft de fotograaf deze foto's gemaakt?
Om de herinnering aan zijn vrouw te bewaren? Wil je dit emotionele, pijnlijk proces wel vastleggen? Tijd heelt de wonden, maar wat als dat moment in zwart-wit wordt vastgelegd; kan je het dan nog loslaten of blijf je zout in de wonden strooien?
Maar misschien gaat het hier niet om de foto's zelf? We zien hier niet alleen de weg die Jennifer aflegt, maar ook het proces die haar man doormaakt. Het maken van deze foto's kan een manier zijn om alles te kaderen, om de realiteit onder ogen te kunnen zien, om te aanvaarden, om zelf niet ten onder te gaan...
Wellicht zijn er verschillende redenen waarom de fotograaf de foto's heeft genomen. Voor zichzelf, voor zijn vrouw en nu ook voor anderen via The Love You Share. Het heelproces gaat verder.
------------------------------------------------------------------------------
Kan kunst genezen?
"Kunst kan bij uitstek helpen genezen doordat zij deze ruimte zichtbaar en beleefbaar maakt, en vanuit die ruimte tussen twee werelden bemiddelt." - Genezen met kunst: handreikingen aan kunsttherapeuten door E. Mees-Christeller
Dit antwoord (random gekozen uit een boek via Google en dus totaal uit zijn context gerukt) sluit aan bij mijn bovenstaande gedachte dat de fotograaf zelf een proces doormaakt om te vatten wat er rond hem - en met zijn leven - gebeurt.
Zoals aangegeven, slaat dit antwoord eigenlijk op iets totaal anders nl. kunsttherapie. Onderstaande quotes geven wat uitleg over wat dat nu precies is.
"De therapeutische werking van kunst berust op herkenning. Kleuren en vormen spreken een taal die de ziel- veelal onbewust - verstaat. Daarmee werkt de kunsttherapeut." - Genezen met kunst: handreikingen aan kunsttherapeuten door E. Mees-Christeller
Werken met kleuren en vormen is bevorderlijk voor je gezondheid, zegt kunstzinnig therapeute Victoria Smits van Oyen. "De mens is van nature een scheppend, creatief wezen en veel mensen lopen vast doordat ze te eenzijdig bezig zijn. Schilderen, tekenen of boetseren zijn geen rationele bezigheden en daardoor kunnen ze je helpen los te komen van het altijd maar in je hoofd zitten malen. Kunstzinnige therapie helpt je weer in balans te komen." - Genezen door kunst - artikel van www.kleuriskracht.nl
Wat ik voor mij zie bij het lezen van deze definities zijn mensen die een depressie, burn-out van heel erge maat hebben doormaakt. Misschien zelfs psychose of andere mentale stoornissen en waarbij men dus kunst als therapie aanbiedt en denkt dat de mensen zullen genezen. Volgens mij moet je dit met een korrel zout nemen net zoals een recensent die het boek van mevrouw Mees-Christeller verwoordt:
"Het is bekend dat expressie in kunstzinnige vormen therapeutisch kan werken; evenzeer moeten we echter beseffen dat zeer velen er niets in beleven. Zeker, kunstzinnige expressie kan mensen helpen zich beter te voelen; maar dit is niet hetzelfde als 'fysiek genezen'; teveel wordt de kunstzinnige therapie hier gepresenteerd als een werkzame alternatieve geneeswijze."
De waarheid ligt er volgens mij in dat mensen constant op zoek zijn om boodschap te geven aan hun gevoelens en hoe zij de werkelijkheid ervaren. Met andere woorden: hoe ze kunnen omgaan met wat in hun leven gebeurt. Bij het overlijden van een dierbare zoekt met naar passende muziek en teksten voor een begrafenis. Is er therapie nodig, dan richt men zich op schilderen, tekenen en boetseren. Maar fotografie lijkt mij ook een goede uitlaatklep. Mensen leggen foto's vast bij uitstapjes, verjaardagen enz... niet enkel om te herinneren maar om een gevoel vast te leggen. Waarom dan geen foto's van trieste of pijnlijke gebeurtenissen?
Het is ook gemakkelijk. Eventjes drukken op het knopje. Geen leeg blad waar je met verf of potlood op moet tekenen of schilderen. Je ziet, je voelt, je trekt.
----------------------------------------------------------------------------
De galerie als farmacie
En tot slot nog een praktisch idee: "de galerie als farmacie" zoals de subkop in de Standaard luidt.
Alain De Botton pleit voor de galerie als farmacie
KUNST KAN UW DIEPSTE ZELF GENEZEN
23/10/2013 | Alain De Botton
Musea zouden de therapeutische waarde van hun collecties moeten erkennen en ze ook op die manier uitstallen. Welkom in de zaal van de liefde.
North Atlantic Ocean - Sugimoto: voor wie angstig naar de toekomst kijkt.
Info over Sugimoto: http://en.wikipedia.org/wiki/Hiroshi_Sugimoto
Hierboven zie je een foto uit zijn reeksen van zeelandschappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten